सोनेरी पक्षी

Reading Time: 3 minutes

सोनेरी पक्षी

 एकेकाळी शहरात एका झाडावर एक पक्षी राहत होता.  हा पक्षी खूप खास होता कारण जेव्हा तो त्याचे मलमूत्र बाहेर टाकत असे तेव्हा ते जमिनीवर पडून सोन्यामध्ये बदलत असे.  असा पक्षी कधी कोणी ऐकला नव्हता किंवा असा पक्षी कोणी पाहिला नव्हता.  शहरात असा पक्षी असल्याचे कुणालाच माहीत नव्हते.

 एके दिवशी त्या शहरातील एक प्रवासी चालता-फिरता कंटाळला आणि थोडावेळ विश्रांती घेण्यासाठी त्या झाडाखाली थांबला.  तो विश्रांती घेत असताना वर बसलेल्या पक्ष्याला वाटले की या माणसाला थोडी मदत का करू नये.  असा विचार करून त्या पक्ष्याने आपली विष्ठा त्या व्यक्तीच्या बाजूला सोडली.  त्याची विष्ठा जमिनीवर पडताच त्याचे सोने झाले.  हे पाहून त्या व्यक्तीला आश्चर्य वाटले.  त्या व्यक्तीने ते सोने उचलले आणि त्याचा आनंद झाला.

 आता त्याच्या आतला लोभ वाढू लागला.  अशा स्थितीत त्याला पक्षी पकडायचा होता.  पक्षी पकडण्यासाठी त्याने झाडावर जाळे पसरवले आणि त्या पक्षीस पकडले.  पक्षी पकडल्यानंतर तो घरी घेऊन गेला.  घरी घेऊन गेल्यावर तो पक्षी त्याचे मलमूत्र कधी सोडेल आणि तो त्याला सोने देईल याची वाट पाहू लागला.  हा सगळा विचार करत असताना त्याच्या मनात आणखी एक विचार आला.  तो विचार करू लागला की जर राज्याच्या राजाला या पक्ष्याबद्दल कळले तर तो घेऊन जाईल आणि कदाचित राजा त्याला लपवून ठेवल्याबद्दल शिक्षा देखील करू शकेल.  म्हणून त्या व्यक्तीने तो पक्षी राजासमोर आणला.

 राजाकडे जाऊन त्याने सांगितले की हा पक्षी सामान्य पक्षी नसून एक खास पक्षी आहे ज्याचे मलमूत्र सोन्यामध्ये बदलते.  हे ऐकून राजाने तो पक्षी आपल्याजवळ ठेवला.  काही वेळाने एक मंत्री राजाकडे आला आणि त्याला म्हणाला, “महाराज, या सर्व गोष्टी मूर्खपणाच्या आहेत.  पक्षी सोन्याचे मलमूत्र उत्सर्जित करतो असे तुम्ही कधी ऐकले आहे का?  म्हणूनच तुम्ही या पक्ष्याला सोडा आणि तुमचा वेळ वाया घालवू नका.

 अशा प्रकारे मंत्र्याचा सल्ला मानून राजाने त्या पक्ष्याला सोडण्याची आज्ञा केली.  पक्षी उडू लागताच त्याचे मलमूत्र राज्याच्या कोर्टात सोडले आणि जमिनीवर पडताच त्याचे मलमूत्र सोने झाले.  हे पाहून राजा चकित झाला आणि त्याने मंत्र्याला कोणत्याही मार्गाने पक्षी परत आणण्याचा आदेश दिला.

 उडणारा पक्षी म्हणाला, “त्या व्यक्तीसमोर माझे मलमूत्र टाकल्याने मी मूर्ख होतो.  तो माणूस मूर्ख होता ज्याने मला राजाकडे दिले आणि हा राजा मूर्ख आहे ज्याने मला येथून जाऊ दिले.  या राज्यात सगळेच मूर्ख आहेत. 

कहानीतुन धडा

ह्या कहानीतुन आपणास हे शिकायला मिळते की, आपल्या निर्णयावर ठाम रहा! दड़पनाखाली अथवा कोणाच्या सांगन्यानुसार घाईने आपला निर्णय घेऊ नका, नाहीतर पश्चाताप कराल!

कहानी का हिन्दी मे विश्लेषण

एक पेड़पर एक पक्षी रहता था। इस पक्षी में एक खासियत थी, वह जब भी कभी मलमूत्र विसर्जित करता था वह सोने में बदल जाता था। उस पक्षी के उस शहर में कोई जानता नही था।

एकबार एक मुसाफिर व्यक्ति चलते-चलते उसी पेड़ के नीचे विश्राम के लिए रुक जाता है। उस खास पक्षी को ऐसा लगता है कि, उस व्यक्ति की थोड़ी मदत की जाए। विष्ठा विसर्जित करते ही वह सोने में बदल जाता है, वह व्यक्ति आश्चर्यचकित रह जाता है। वह सोने को अपने हाथ मे पाकर अधिक लोभी बन जाता है। वह पक्षी को जाल बिछाकर पकड़ लेता है।

उस पक्षी को अपने घर लाकर उसकी विष्ठा विसर्जित होने की राह देखता है। तभी उसे खयाल आता है कि, उस पक्षी के बारे में उस राज्य के राजा को पता चलेगा तो वह उसे ले जाएगा और वह उसे सजा भी देगा। इसलिए वह उस पक्षी को लेकर राजा के दरबार मे हाजीर हो जाता है।

राजा को वह उस पंछी की विशेषता बता देता है ‘यह पक्षी सामान्य ना होकर सोना देने वाला पंछी है’। यह सुनकर राजा भी आश्चर्यचकित होता है और उस पंछी को अपने पास रख लेता है। कुछ देर बाद दरबार का एक मंत्री राजा से मिलने आ जाता है। राजा उस पंछी के बारे में चर्चा करते है। मंत्री उन्हें किसी की फिजूल बातों में ना आने की सलाह देते है।

दरबार के मंत्री की सलाह मानकर राजा उस पंछी को आझाद कर देते है। दरबार छोड़ते हुए वह पंछी अपनी विष्ठा छोड़ देता है, वह सोना बन जाता है। यह देखकर राजा हैरान होते है और उस पंछी को पकड़कर लाने को कहता है। आझाद पंछी उनकी मूर्खता को धन्यवाद देकर बहोत दूर चला जाता है।

655