दोन साप और एक बीमार राजा
फार पूर्वी देवशक्ती नावाच्या एका देशाचा राजा खूप अस्वस्थ झाला होता. त्याच्या त्रासाचे कारण त्याचा आजारी मुलगा होता, कारण राजपुत्राच्या पोटात सापाने घर केले होते. त्या सापामुळे राजपुत्र दिवसेंदिवस कमजोर होत चालला होता. राजपुत्र जे काही खाल्ले तरी राजकुमाराला उलटी व्हायची. यामुळे त्याला नीट खाणे-पिणेही शक्य होत नव्हते.
तो साप पोटातून काढण्यासाठी राजाने विविध देशांतील प्रसिद्ध डॉक्टरांनाही बोलावले. पण डॉक्टरही काही करू शकले नाहीत. अशा स्थितीत राजाची चिंता वाढत होती. आपण आपला मुलगा गमावू असे त्याला वाटले. वडिलांना एवढं काळजीत पडलेले पाहून राजकुमार अस्वस्थ झाला. आपल्या वडिलांना जास्त त्रास होऊ नये म्हणून त्याने येथून निघून जाण्याचा निर्णय घेतला.
राजपुत्र त्या देशातून निघुन गेला आणि शेजारच्या देशात राहायला गेला. शेजारच्या देशातल्या देवळात भिकाऱ्यासारखं तो राहू लागला. तो राजकुमार ज्या देशात गेला होता त्या राजाचे नाव बाली होते. राजाला दोन मुली होत्या ज्या त्यांच्या वडिलांवर खुप प्रेम करत होत्या. एके दिवशी राजा बाली बागेत फिरत असताना त्याची पहिली मुलगी आली आणि स्तुतीने त्याला म्हणाली, “माझे वडील या देशाचे सर्वात महान राजा आहेत! सर्व काही त्याच्यामुळेच आहे.” हे ऐकून राजाला खूप आनंद झाला, पण नंतर राजाची दुसरी कन्या म्हणाली, “तुम्ही कराल तसे फळ तुम्हाला मिळेल.” हे ऐकून राजाला राग आला कारण राजा सत्य बोलणाऱ्यांचा आणि कडू बोलणाऱ्यांचा द्वेष करत असे.
त्यामुळे शिक्षा म्हणून त्याने आपल्या त्या मुलीचे लग्न एका भिकाऱ्याशी करून दिले. तो भिकारी दुसरा कोणी नसून देवळाचा भिकारी राजकुमार होता. लग्न झाल्यावर राजकन्येने त्या भिकाऱ्याला आपला नवरा मानून त्याची सेवा करायला सुरुवात केली. तिने त्याची चांगली काळजी घेतली पण तिच्या नवऱ्याच्या पोटात साप आहे हे तिला माहीत नव्हते.
राजपुत्राला वाटले की आता आपली बायको सोबत असल्याने दोघांनीही मंदिरात राहणे योग्य नाही. यामुळे त्याने मंदिर सोडून दुसऱ्या ठिकाणी जाण्याचा विचार केला. अशा स्थितीत तो पत्नीसोबत दुसऱ्या जागेच्या शोधात बाहेर पडला. चालत असताना, राजकुमारला तहान लागली आणि खूप अशक्त वाटू लागले. अशक्तपणामुळे तो खूप बेशुद्ध पडला, अशा प्रकारे त्याची पत्नी घाबरली. तिने जवळच्याच एका झाडात पतीला लस दिली आणि पाणी आणायला गेली.
आजूबाजूला कोणीच नव्हते, म्हणूनच राजपुत्राच्या पोटातून साप बाहेर आला. तो त्याच्या तोंडासमोर आला आणि इकडे तिकडे पाहू लागला. तेवढ्यात जवळच्या बुडातून दुसरा साप बाहेर आला आणि ते दोघेही एकमेकांशी बोलू लागले. इतक्यात राजपुत्राची पत्नी तेथे आली आणि हा सर्व प्रकार पाहून ती झाडामागे लपली. मग दुसरा साप म्हणाला, “मित्रा, किती दिवस या माणसाच्या पोटात राहून त्याला आजारी पाडणार? बघ तुझ्यामुळे ती किती आजारी झाली आहे, याला जर कोणी जिरे-मोहरीचा डेकोक्शन दिला तर तू मरशील. हे सर्व ऐकून राजपुत्राच्या आतला साप म्हणाला, “बरं, जर असं असेल तर तू तुझ्या बिलात ठेवलेल्या खजिन्याची काळजी का ठेवतोस? त्याचा तुम्हाला काही उपयोग नाही. जर कोणी येऊन तुमच्या बिलात गरम तेल ओतले तर तुही मरशील. मग तो सर्व खजिना घेऊ शकतो.
दोघांच्या संभाषणानंतर दोन्ही साप आपापल्या ठिकाणी गेले. यानंतर, राजकुमाराच्या पत्नीने राजकुमारला सुरक्षित ठिकाणी नेले आणि सर्व प्रथम त्याला जिरे आणि मोहरीचा उकड दिला. उकड प्यायल्यानंतर राजकुमाराच्या आतला साप मेला आणि तो हळूहळू बरा होऊ लागला. काही दिवसांनी राजपुत्राच्या पत्नीने खजिना असलेल्या सापाच्या बिलामध्ये गरम तेल टाकले. गरम तेलामुळे बिलातील साप मरण पावला आणि मग राजकन्येने आत ठेवलेला खजिना बाहेर काढला.
कहानी का हिंदी में सारांश – क्या कहती है यह कहानी!
कहानी एक राजपुत्र की है, जो उसके पेट में जिंदा साप होने से अक्सर बीमार रहता है। राजपुत्र के बीमारी से सब परेशान थे। इस वजह राजपुत्र ने अपना देश छोड़कर पास के अन्य देश मे एक मंदिर में शरण ली और वहाँ रहने लगे।
जिस देश मे वह रहने लगे उस देश के राजा को दो लड़कियां थी। राजधर्म के खातिर राजाने अपनी एक लड़की की शादी उस भिकारी राजा से कर दी। वह अपने बीमार पती की सेवा करने लगी।
एकदिन वह राजा की पत्नी दो सापों की चर्चा सुनकर उसमे बताये गये नुक्से को उपयोग कर उन दो सापों को मारकर अपने बीमार पती को बीमारी से मुक्त करती है और साथ ही दूसरे साप की रखवाली का खजाना भी हथिया लेती है। यह है इस कहानी का महत्वपूर्ण सारांश!